-
1 łokieć
сущ.• локоть* * *łok|ieć♂, Р. \łokiećcia 1. локоть;oprzeć się na \łokiećciu (na \łokiećciach) облокотиться, опереться на локти;
2. уст. локоть (мера длины = 576 мм);● rozpychać się \łokiećciami а) проталкиваться, помогать себе локтями;
б) лезть напролом;urabiać sobie ręce po \łokiećcie работать не покладая рук
* * *м, Р łokcia1) ло́котьoprzeć się na łokciu (na łokciach) — облокоти́ться, опере́ться на ло́кти
2) уст. ло́коть (мера длины ≈ 576 мм)•- urabiać sobie ręce po łokcie
См. также в других словарях:
ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… … Słownik języka polskiego
